MKP I - Rozdział VI

Hej, witajcie. Przepraszm, że długo się nie odzywałam, ale trochę się u mnie działo. Wiecie, wystawianie ocen, no i Rycerz MG (teraz juz mój rycerz). Tak, mam chłopaka, sama nie mogę w to uwierzyć... Jest naprawdę cudowny, ale napiszę więcej, kiedy będę miała więcej czasu. Na razie wstawiam kolejny rozdział i do następnego postu :*

Rozdział VI

,,Zgoda między przyjaciółmi"

        Na drugi dzień Kasia i Andrzej postanowili porozmawiać ze swoimi przyjaciółmi. W szkole nastolatka podeszła do Sylwii i Oliwii.

- O, kogo ja widzę - zaczęła Sylwia

- Cześć, przyszłam z wami pogadać.

- A co? Stęskniłaś się, czy Andrzeja nie ma w szkole? - rzuciła złośliwie.

- Przyszłam z wami pogadać o waszym, a konkretnie twoim zachowaniu, Sylwia.

- Przepraszam, co? O moim zachowaniu? No, sorry, ale to nie ja odstawiłam przyjaciółki w kąt.

- Już nie pamiętasz, jak rozmawiałyśmy na ten temat?

- Na jaki?

- Na ten, gdy pytałam was, czy byłybyście złe i czy byście się obraziły, gdybym chodziła z Andrzejem i spędzałabym z nim więcej czasu niż z wami - tłumaczyła. - Powiedziałyście: ,,Nie, nie będziemy się gniewać, przecież miłość bywa ślepa". I co? Teraz łamiecie dane słowo.

- A ty jesteś pewna, że on cię kocha? Przecież nie dalej jak trzy miesiące temu, nawet nie pamiętał twojego imienia.

- Andrzej mi wszystko wytłumaczył.

- Niby co tu jest do tłumaczenia?

        Nagle ich kłótnie przerwała wściekła Oliwia.

- Przymknijcie się obie! - wrzasnęła.

        Dziewczyny popatrzyły na nią zdziwione. Rzeczywiście musiały przesadzić, skoro Oliwia tak zareagowała.

- Nie mogę już znieść tych waszych kłótni. Kaśka ma rację, przysięgałyśmy, że nie będziemy zazdrosne. Ale Kasia, Sylwia też ma trochę racji, poświęcasz nam naprawdę mało czasu.

- Faktycznie, ostatnio byłam tak zajęta Andrzejem i problemami z rodziną, że zupełnie was olałam. Przepraszam. Wybaczycie mi?

- No, jasne - powiedziała Oliwia, nie zastanawiając się długo.

        Przytuliły się i spojrzały prosząco na stojącą obok Sylwię.

- No, chodź do mnie ty zakochana smarkulo – uśmiechnęła się zielonooka i dołączyła do uścisku.

        Wzruszającą chwilę przerwała im dzwoniąca komórka Kasi.

- Przepraszam, muszę odebrać, to Filip.

        Piwnooka oddaliła się na chwilę od dziewczyn. Andrzej po rozmowie z kumplami od razu do niej podszedł. Gdy skończyła rozmowę, chłopak natychmiast zapytał:

- Kto dzwonił?

- Filip. Był u taty, miał pretensje do mnie, że nie powiedziałam mu wcześniej.

- Ale najważniejsze, że wie. I już się tak nie martw. Wszystko będzie dobrze – przytulił ją.