Trochę z serii: Zakochanie w gimnazjum

  Witajcie! Widzę, że sporo Was przybyło i to dzięki Marzycielce, dziękuję jej bardzo za to. Witam oczywiście wszystkich nowych czytelników i krytyków, którym bardzo dziękuję za szczerość. :D

  Odnośnie tytułu mam dla Was dziś taki jeden wiersz, który napisałam jakiś rok temu. Uważam go za jeden z lepszych, ale może ocenicie sami.

,,Koszmar"

Mój nocny koszmar był dziś o Tobie.

Ty byłeś w cieniu, stałeś w deszczu z nożem.

Było potwornie, jak w najgorszym horrorze.

Patrzyłeś na mnie, prosto w me oczy.

Myślałeś pewnie: ,,Czy ona skoczy?

Czy skoczy z mostu do głębokiej rzeki,

By zasnąć na zawsze, by zamknąć powieki?”.

Zaczęłam uciekać, a Ty biegłeś za mną.

Byłeś o krok,

Twa dłoń sięgała mych rąk.

Myślałam: ,,Zginę, już nie ma nadziei”.

Wtem obraz twej twarzy szybko się zmienił.

Narodziła się wściekłość na twoich ustach,

Twa druga ręka już nie była pusta.

W pierwszej był nóż, jak na początku,

A w drugiej worek do pozbycia się szczątków.

(Zapewne to mego ciała chciałeś się pozbyć)

Myślałam, by ocalić resztki swoje.

Wiatr się wzmagał. Stanęliśmy oboje.

Patrzeliśmy sobie w oczy, była pełnia księżyca.

Spojrzałam na niebo, deszcz blaskiem się nasycał.

Padało mocniej i zaczęło grzmieć.

Nastała burza, znak, który miał ostrzec mnie,

Że nadszedł już czas, by zamiast się bać,

Stanąć z wrogiem twarzą w twarz.

Koniec ucieczek.

Przyszedł czas, by wszystko naprawić,

Lecz trzeba zebrać w sobie najpierw dużo odwagi.

Chcę stanąć przed Tobą i wyjaśnić to wszystko,

Ale walką możemy oboje upaść zbyt nisko.

Masz w ręce pióro. Chcesz mnie nim zabić? (ha ha)

Chwila, to nóż, siekiera, to zawiść, nienawiść.

Który raz już z rzędu widzę ten obraz?

Przecież to nie tak. Chcę uciec z Toba wraz.

Po prostu widzę, że jest Ci źle.

Wiem, że ta sytuacja wykańcza Cię.

Widzę, że zamykasz się w sobie.

Nie chcę Cię stracić, zrozum.

Do jasnej cholery, tracę już rozum.

Gubię się w tym wszystkim.

W głowie tylko tabletki, ogień, whiskey.

I jeszcze noże, siekiera, żyletki.

I znowu ogień i znów tabletki.

Mam się zabić. (ha ha) Co z tym wszystkim?

A gdzie wino, szampan i gdzie ta whiskey?

Gdzie to wszystko?

Przecież mam upaść niżej niż nisko.

Już koniec zmartwień. Tego chcieliście.

Daję Wam to, o co tak zawzięcie walczyliście.

Jeśli się mylę, powiedzcie mi to w oczy.

Może lepszy będzie sznur? Może mam z mostu skoczyć?

Darujcie sobie, wyskoczę z okna.

Z trzeciego piętra lub ze szczytu wieżowca.

Wtedy zamknę oczy i nie będę myśleć.

Mój głośny krzyk przerwie tę ciszę.

I który już raz cofnę się tam,

Do tej szkolnej ławki w gimnazjum numer dwa?

Gdzie ławkę przede mną siedzi ten,

O którym każdej nocy śnię,

Który jest moim największym koszmarem.

  Pozdrawiam serdecznie i dziękuję, że jesteście :)